Het belang van Jezus die mens werd, is een cruciaal theologisch concept in het christendom, en het heeft diepgaande implicaties voor het geloof en de relatie tussen God en de mensheid. Hier zijn enkele redenen waarom het belangrijk is dat Jezus mens werd:

Verlossing en Verzoening: Jezus' menswording is essentieel voor het begrip van verlossing en verzoening. Doordat Hij mens werd, kon Hij lijden, sterven en de straf voor de zonden van de mensheid dragen. Zijn offer aan het kruis wordt gezien als een verzoeningsoffer dat de kloof tussen God en de mensheid overbrugt, waardoor vergeving en eeuwig leven mogelijk worden.

Johannes 3:16: "Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." 

Dit vers benadrukt dat Jezus de Zoon van God is (dus zelf ook God) en dat Hij naar de wereld werd gezonden om redding te brengen. 

Jesaja 53:5: "Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen."

Identificatie met de Mensheid: Jezus, als mens, identificeerde Zichzelf met de mensheid op een diepgaande manier. Hij deelde in de menselijke ervaring, inclusief vreugde, verdriet, pijn en lijden. Dit maakt Hem een begripvolle en meelevende Hogepriester die kan meeleven met de zwakheden en uitdagingen van mensen

Hebreeën 4:15: "Wij hebben geen hogepriester die niet met ons kan meevoelen in onze zwakheden, maar een die in alle opzichten op dezelfde wijze als wij is verzocht, met uitzondering van de zonde.".

Voorbeeld en Onderwijs: Jezus' menswording stelde Hem in staat om via Zijn leven, onderwijs en voorbeeld een model te zijn voor hoe gelovigen moeten leven. Hij liet zien hoe men God kan liefhebben, anderen kan dienen en deugdzaam kan leven.

1 Petrus 2:21: "Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor u geleden heeft, u een voorbeeld nalatend, opdat u in Zijn voetsporen zou treden."

De Weg naar God: Jezus zei: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij" Johannes 14:6. Zijn menswording maakt Hem de bemiddelaar tussen God en de mensheid, en de enige weg om tot God de Vader te naderen.

 

Goddelijke Openbaring: Door mens te worden, openbaarde God Zichzelf op een diepgaande en persoonlijke manier aan de mensheid. Jezus' leven, woorden en daden boden inzicht in Gods karakter, genade en liefde.

Johannes14:9 "Jezus zei tegen hem: 'Ben Ik zo'n lange tijd bij jullie, en ken je Mij niet, Filippus? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Hoe kun je dan zeggen: Laat ons de Vader zien?'"

Erfenis van de Belofte: Jezus werd ook geboren uit het geslacht van David en erfde de koninklijke belofte van een eeuwig koninkrijk (2 Samuël 7:16). Zijn menswording vervulde profetieën en beloften uit het Oude Testament.

2 Samuël 7:16: "Uw huis en uw koningschap zullen voor eeuwig voor uw ogen vaststaan, uw troon zal voor eeuwig vaststaan."

 

Dde menswording van Jezus is cruciaal in het christelijk geloof omdat het de weg opende voor redding, een diepere relatie met God, een beter begrip van Gods wil en genade, en de hoop op eeuwig leven voor gelovigen. Het benadrukt de liefde van God voor de mensheid en Zijn verlangen om met ons te communiceren en ons te redden van zonde en scheiding.

 

In de Bijbel wordt God vaak voorgesteld als een liefhebbende Vader voor de gelovigen, en er zijn verschillende Bijbelverzen die deze relatie benadrukken en laten zien dat God plannen heeft voor hen.

Hier zijn enkele van die verzen:

Matteüs 6:9-10 (NBV):
"Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel, laat uw naam geheiligd worden, laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel."

In het Onze Vader-gebed noemt Jezus God onze Vader, wat de intieme relatie tussen God en gelovigen benadrukt. Het verwijst ook naar Gods plan om Zijn koninkrijk te vestigen en Zijn wil te laten geschieden.

2. Jeremia 29:11 (NBV):
"Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven."

Dit vers uit het Oude Testament laat zien dat God plannen heeft voor een hoopvolle toekomst voor Zijn volk, wat ook van toepassing is op gelovigen in Christus.

3. Romeinen 8:28 (NBV):
"Wij weten dat voor wie God liefheeft, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede."

Dit vers benadrukt dat God alles laat meewerken ten goede voor degenen die Hem liefhebben en volgens Zijn plan geroepen zijn.

4. Galaten 4:6-7 (NBV):
"En omdat u zijn kinderen bent, heeft God ons de Geest van zijn Zoon gegeven, die 'Abba, Vader' roept. U bent geen slaven meer, u bent kinderen van God en als zijn kinderen bent u ook erfgenamen, door de wil van God."

Dit vers toont opnieuw de intieme relatie tussen gelovigen en God als hun Vader. Het wijst erop dat gelovigen erfgenamen zijn van Gods beloften door Zijn genade.

Al deze Bijbelverzen illustreren de liefdevolle relatie tussen God en gelovigen als een vader-kind relatie, evenals Gods plannen voor hun welzijn en toekomst.

 

Maar even belangrijk als de liefde van God voor zijn kinderen is als vader zal God ons ook opvoeden als zijn kinderen.  

In onderstaand stukje gaan we dus even dieper ingaan op hoe God de Vader gelovigen opvoedt op verschillende manieren om hen te vormen naar Zijn beeld en om Zijn doelen te bereiken.

 Hier zijn enkele van de vele voorbeelden uit de Bijbel van hoe God dit doet:

1. Discipline en correctie: God corrigeert en disciplineert gelovigen om hen te leiden naar een heilig leven. Hij doet dit uit liefde en om hen te helpen groeien in hun geloof.

Bijbeltekst: Hebreeën 12:6-7 - "Want de Heere bestraft wie Hij liefheeft, en Hij geselt iedere zoon die Hij aanneemt. Als vermaning hebt u dat lijden te dragen; God behandelt u als kinderen. Want is er een kind dat door zijn vader niet vermaand wordt?"

2. Onderwijs door de Bijbel: God onderwijst gelovigen door Zijn Woord, de Bijbel. Hij geeft hen wijsheid, kennis en begrip door Zijn geschreven Woord.

Bijbeltekst: 2 Timoteüs 3:16-17 - "Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, opdat de mens van God volkomen zij, tot elk goed werk volkomen toegerust."

3. Leiding door de Heilige Geest: God stuurt de Heilige Geest om gelovigen te leiden, hen te troosten en hen te helpen groeien in hun relatie met Hem.

Bijbeltekst: Johannes 14:26 - "Maar de Trooster, de Heilige Geest, Die de Vader zenden zal in Mijn Naam, Die zal u in alles onderwijzen en u in herinnering brengen alles wat Ik u gezegd heb."

4. Gebed en relatie: God wil een persoonlijke relatie met Zijn kinderen en moedigt hen aan om met Hem te communiceren door middel van gebed. Hij voorziet in hun behoeften en geeft hen wat goed voor hen is.

Bijbeltekst: Matteüs 7:7-8 - "Bid, en u zal gegeven worden; zoek, en u zult vinden; klop, en er zal voor u opengedaan worden. Want ieder die vraagt, ontvangt; wie zoekt, vindt; en wie klopt, voor hem zal er opengedaan worden."

5. Gemeenschap met andere gelovigen: God moedigt gelovigen aan om samen te komen in gemeenschap met andere gelovigen, om elkaar te ondersteunen, te bemoedigen en samen te groeien in geloof.

Bijbeltekst: Hebreeën 10:24-25 - "Laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken. Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen."

Gods doel in het opvoeden van gelovigen is om hen te heiligen, hen dichter bij Hem te brengen, hen voor te bereiden op een leven in overeenstemming met Zijn wil, en om Zijn glorie te manifesteren door middel van hun levens. God wil dat Zijn kinderen groeien in hun geloof, liefde, gehoorzaamheid en heiligheid, zodat ze Hem beter kunnen dienen en getuigen van Zijn genade en liefde voor de wereld.

 

TOEPASSING: 

• Lees de puntjes 1 tot 5 door en vraag God waar groei mogelijk is. Vraag hem om inzicht en steun! 
• Soms hebben we niet door waar God ons corrigeerd. Vraag Hem om je dit te laten zien opdat we kunnen groeien naar Zijn beeld.

 Deuteronomium 6:4-9

"Hoor, Israël: de HEER, onze God, de HEER is de enige! Heb daarom de HEERE, uw God, lief en houd Zijn verordeningen, Zijn bepalingen, Zijn verordeningen en Zijn geboden, alle dagen in acht. En deze woorden die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat. U moet ze als een teken op uw hand binden en ze moeten tot een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn. U moet ze op de deurposten van uw huis en op uw poorten schrijven." (Deuteronomium 6:4-9)

 

Deze passage staat bekend als het "Sjema" (of Shema) en is een van de meest prominente en belangrijke teksten in het jodendom. Het luidt (meestal geciteerd door Joden in het Hebreeuws en daarna in het Nederlands):

Het belangrijkste gedeelte van de Sjema is als volgt:

Sjema Jisrael, Adonai Eloheinu, Adonai Echad.

(Hoor, Israël, de Eeuwige is onze God, de Eeuwige is Eén.)

 

Dit vers benadrukt de fundamentele monotheïstische overtuiging in het jodendom: de erkenning van één enkele God. Het is een geloofsbelijdenis die de kern vormt van het joodse geloof en identiteit. Het wordt traditioneel tweemaal daags door joden gereciteerd, 's ochtends en 's avonds, als onderdeel van het ochtend- en avondgebed. Joden reciteren vandaag nog steeds de Sjema tijdens hun dagelijkse gebeden als een bevestiging van hun geloof in de eenheid van God. Ook als een talisman gebruikt, door bijvoorbeeld door het op te schrijven en in een mezoeza (een kleine koker) aan de deurpost van een joods huis te plaatsen.

 Maar het gaat verder dan de eerste zin. Opvallend is de koppeling tussen de liefde voor God en het gehoorzamen van zijn geboden.

 

Deuteronomium 6:4-9

"Heb daarom de HEERE, uw God, lief en houd Zijn verordeningen, Zijn bepalingen, Zijn verordeningen en Zijn geboden, alle dagen in acht. En deze woorden die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat. U moet ze als een teken op uw hand binden en ze moeten tot een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn. U moet ze op de deurposten van uw huis en op uw poorten schrijven."

 

Deze passage bevat enkele fundamentele principes en geboden die voor het joodse geloof van groot belang zijn:

• Liefde voor God: Vers 5 zegt: "Heb daarom de HEERE, uw God, lief." Dit is een centrale oproep tot liefde en toewijding aan God.
• Gehoorzaamheid aan Gods geboden: De passage benadrukt het belang van het gehoorzamen van Gods geboden en het in acht nemen van Zijn voorschriften en bepalingen. Liefde voor God vertaald zich ook in het navolgen van zijn geboden. SHEMA betekend in het hebreeuws dan ook luisteren naar, notie geven aan… . Het volgen van Gods geboden wordt vaak gezien als een manier om liefde voor God te tonen omdat het een concrete manier is om gehoor te geven aan Zijn wil en Zijn voorschriften. Het laat zien dat men God serieus neemt, Hem gehoorzaamt en respecteert. Het toont een bereidheid om Gods leiding te volgen en om de relatie met God te eren door Zijn geboden na te leven.
• Onderwijs en overdracht van het geloof: Er wordt benadrukt dat deze woorden aan volgende generaties moeten worden doorgegeven. Ouders worden aangemoedigd om deze geboden aan hun kinderen te leren en er voortdurend over te spreken.
• Symbolische praktijken: Het Sjema verwijst naar het dragen van deze woorden als een teken op de hand en als een voorhoofdsband tussen de ogen, evenals het schrijven ervan op de deurposten van huizen en poorten. Deze praktijken dienen als herinnering aan het geloof en de gehoorzaamheid aan God.
• Dit vers benadrukt het belang van een diepe en allesomvattende liefde voor God. Gelovigen worden aangemoedigd om God met hun hele wezen lief te hebben, met al hun emoties (hart), hun innerlijke leven (ziel) en hun fysieke kracht (lichaam). Het is een oproep tot totale toewijding aan God. Deze vers is een kernprincipe van het joodse geloof en wordt vaak geïnterpreteerd als een leidende ethische richtlijn voor het naleven van Gods geboden. In het christendom wordt een vergelijkbaar concept van liefde voor God onderwezen, met Jezus die ook benadrukte dat men God met heel hun hart, ziel en kracht moet liefhebben (zie bijvoorbeeld Matteüs 22:37).

BEKIJK ZEKER het filmpje Shema

 

 

De mens zou heersen over de aarde

Beeld, tuinieren, rentmeesterschap   Houdt verantwoording in naar God

Volgens de Bijbel schiep God de mens, Adam en Eva, en plaatste hen in de Hof van Eden, een paradijselijke tuin. In Genesis 1:28 staat: "En God zegende hen en God zei tegen hen: Wees vruchtbaar, vermenigvuldig, vervul de aarde en onderwerp haar, en heers over de vissen van de zee, over de vogels in de lucht en over al de dieren die over de aarde kruipen." Deze passage wordt vaak geïnterpreteerd als de goddelijke opdracht aan de mens om te heersen over de natuur en de aarde te beheren.

De interpretatie van deze opdracht kan variëren tussen religieuze stromingen en individuele gelovigen. Sommigen beschouwen het als een roeping om zorgvuldig en verantwoordelijk met de natuur om te gaan, met respect voor Gods schepping. Anderen kunnen het opvatten als een licentie om de natuur uit te buiten zonder veel aandacht voor milieubehoud.

Kort samengevat, de opdracht om over de aarde te heersen wordt vaak gezien als een theologisch concept dat is gebaseerd op religieuze teksten en dat de mens verantwoordelijkheid geeft voor het beheer en de heerschappij over de schepping van God. Hoe deze verantwoordelijkheid wordt begrepen en toegepast, kan variëren afhankelijk van religieuze overtuigingen en culturele context.

 

Parralellen tussen het scheppingsverhaal en ‘de grote opdracht’ van evangeliseren.

 Er zijn duidelijke parallellen tussen het idee van "het heersen over de aarde" in het Bijbelse scheppingsverhaal en de "grote opdracht" die Jezus aan zijn discipelen gaf om het evangelie naar het uiteinde der aarde te brengen. Hier zijn enkele van die parallellen:

 1. Rentmeesterschap en verantwoordelijkheid:

In het scheppingsverhaal wordt de mensheid opgedragen om over de aarde te heersen en haar te onderwerpen. Dit houdt in dat de mens verantwoordelijk is voor het beheren en zorgen voor de schepping van God. Het impliceert een vorm van rentmeesterschap waarbij de mens de aarde niet alleen mag uitbuiten, maar er ook verantwoordelijk voor is om deze te behouden en te verzorgen.

 In de "grote opdracht" geeft Jezus zijn discipelen de opdracht om het evangelie te verkondigen aan alle naties en mensen over de hele wereld. Dit impliceert een verantwoordelijkheid om het geloof te verspreiden en mensen te onderwijzen in de leer van Jezus Christus en het goede nieuws van zijn overwinning op de dood. Het is vergelijkbaar met het idee van rentmeesterschap, maar gericht op geestelijke zorg voor de mensheid.

 

2. Beheersing en autoriteit:

In het scheppingsverhaal krijgt de mens autoriteit over de dieren en de natuur. Dit symboliseert een vorm van beheersing en heerschappij over de aarde, waarbij de mens als beeld van God wordt gezien.

 De "grote opdracht" geeft de discipelen de autoriteit om in Jezus' naam te handelen en te getuigen. Ze worden gemachtigd om demonen uit te drijven en zieken te genezen. Deze autoriteit weerspiegelt een geestelijke heerschappij over krachten van het kwaad en het brengen van geestelijke genezing aan mensen met behulp van de Heilige Geest.

 

3. Verspreiding van het koninkrijk van God:

Beide concepten, "het heersen over de aarde" en de "grote opdracht," hebben als doel de uitbreiding van het koninkrijk van God. In het scheppingsverhaal is het de taak van de mens om de schepping te beheren en God te eren. In de "grote opdracht" is het doel om mensen tot discipelen van Jezus te maken en het goede nieuws van het koninkrijk van God te verkondigen.

 

Samengevat laten zowel het scheppingsverhaal als de "grote opdracht" zien dat de mens een speciale verantwoordelijkheid en roeping heeft om een positieve invloed uit te oefenen op de wereld en Gods wil te vervullen, zij het op verschillende niveaus (fysiek en geestelijk). Beide benadrukken de rol van de mensheid als rentmeesters en getuigen van Gods heerschappij.

 

Leven in relatie met God

In zowel het boek Genesis in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament van de Bijbel wordt het verlangen van God naar een relatie met de mens benadrukt.

 In Genesis wordt dit verlangen naar een relatie geïllustreerd door het scheppingsverhaal, waarin God de mens, Adam en Eva, creëert en hen in de Hof van Eden plaatst om bij Hem te zijn. God wandelde zelfs met Adam en Eva in de tuin, wat symboliseert dat Hij een intieme relatie met hen wilde hebben.

 In het Nieuwe Testament wordt dit verlangen naar een relatie tussen God en de mens voortgezet en verdiept. Jezus Christus wordt gezien als de bemiddelaar tussen God en de mensheid, en zijn leer benadrukt de liefde van God voor de mensheid en het belang van een persoonlijke relatie met Hem. Jezus onderwijst over gebed, vergeving en liefde voor God en anderen, en hij nodigt mensen uit om God als hun Vader te kennen.

 Kortom, zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament van de Bijbel wordt het idee benadrukt dat God een diepgaande relatie met de mens wil hebben, waarin liefde, gehoorzaamheid en gemeenschap centraal staan. Deze relatie wordt in het christendom beschouwd als een kernaspect van het geloof en de spiritualiteit.

 

Groeien in het beeld van God

Het scheppingsverhaal en het Nieuwe Testament dagen ons uit om steeds meer op God te lijken door de manier waarop ze de relatie tussen God en de mensheid beschrijven en de ethische principes en waarden presenteren die we moeten volgen.

 1. Scheppingsverhaal:

In het scheppingsverhaal van Genesis wordt de mens geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God. Dit betekent dat de mens een speciale relatie heeft met God en bepaalde goddelijke eigenschappen en verantwoordelijkheden deelt. Het daagt ons uit om onze goddelijke aard te erkennen en te streven naar eigenschappen zoals liefde, goedheid, rechtvaardigheid en creativiteit, die kenmerkend zijn voor God. Het verhaal herinnert ons eraan dat we de rentmeesters van de aarde zijn en de verantwoordelijkheid hebben om voor de schepping te zorgen, zoals God dat doet.

 2. Het Nieuwe Testament:

Het Nieuwe Testament gaat verder met dit idee van transformatie en groei naar Gods beeld. Jezus Christus Godss zoon wordt in het christendom gezien als de perfecte belichaming van Gods liefde en genade. Zijn leer en voorbeeld dagen ons uit om meer op Hem te lijken door liefde, vergeving, nederigheid en dienstbaarheid na te volgen. Jezus onderwijst ons ook om God lief te hebben met heel ons hart en onze naaste als onszelf (Matteüs 22:37-39), wat betekent dat we moeten streven naar liefdevolle relaties met God en onze medemens.

 Het Nieuwe Testament moedigt ook de groei aan in de vruchten van de Geest, zoals vermeld in Galaten 5:22-23, zoals liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Deze eigenschappen helpen ons om meer op God te lijken en een leven te leiden dat Hem eert.

 Kortom, zowel het scheppingsverhaal als het Nieuwe Testament nodigen ons uit om te groeien in onze relatie met God en om ons karakter en gedrag te ontwikkelen in overeenstemming met Zijn goddelijke aard. Het is een uitdaging om steeds meer op God te lijken door onze liefde, mededogen en rechtvaardigheid in de wereld te laten zien.

 

Hoe het scheppingsverhaal ons voor een keuze stelt

Het scheppingsverhaal in de Bijbel, met name in het boek Genesis, impliceert inderdaad dat de mens een keuze heeft om God te dienen. Dit aspect van keuze en vrije wil wordt duidelijk weergegeven in de verhalen van Adam en Eva in de Hof van Eden.

 In het scheppingsverhaal wordt beschreven dat God de mens, Adam en Eva, schiep en hen in de Hof van Eden plaatste. Hij gaf hen veel vrijheid, inclusief toegang tot de meeste bomen in de tuin. Er was echter één boom, de Boom van de Kennis van Goed en Kwaad, waarvan God hen geboden had om niet te eten. Dit was een test van gehoorzaamheid en keuze.

 De mens kreeg dus de vrijheid om te kiezen om God te gehoorzamen door niet van de verboden vrucht te eten, of om ongehoorzaam te zijn aan Gods gebod. Adam en Eva kozen ervoor om van de vrucht te eten, waardoor ze zondigden en de gevolgen van de zonde in de wereld brachten.

 Dit verhaal benadrukt het belang van de vrije wil van de mens en de keuzes die we maken. Het laat zien dat God de mens niet als een marionet behandelt, maar ons de vrijheid geeft om Hem te gehoorzamen of niet. Het vraagt de mens om bewust te kiezen om God te dienen en gehoorzaam te zijn aan Zijn geboden.

 Het concept van vrije wil en keuze blijft een centraal thema in de theologie en ethiek binnen het christendom. Het scheppingsverhaal herinnert ons eraan dat dienen en gehoorzaam zijn aan God een bewuste keuze is die we moeten maken, en dat onze keuzes gevolgen hebben voor onze relatie met God en de wereld om ons heen.